بازنشستگان کشور، مالک یا مسافر آسمان؟
ابراهیم حسنبیگی یکی از نویسندگان ملی، به عنوان یک نفر از بازنشستگان کشور که سهامدار هواپیمایی آسمان هستند، یادداشتی با همین موضوع نوشته است. به گزارش اخبار جزایر، متن این یادداشت بدین شرح است: امروز در سفر از گرگان به تهران، سوار هواپیمایی شدم که خود یکی از سهامداران آن هستم. هواپیمایی آسمان که صد […]
ابراهیم حسنبیگی یکی از نویسندگان ملی، به عنوان یک نفر از بازنشستگان کشور که سهامدار هواپیمایی آسمان هستند، یادداشتی با همین موضوع نوشته است.
به گزارش اخبار جزایر، متن این یادداشت بدین شرح است:
امروز در سفر از گرگان به تهران، سوار هواپیمایی شدم که خود یکی از سهامداران آن هستم. هواپیمایی آسمان که صد در صد سهامش مال ماست. مال ما بازنشستههای کشوری. یعنی با پول ما خریداری شده. به همراه بیش از ۱۳۰ شرکت معتبر نفتی و پتروشیمی و بانکها.
این همه ثروت از پسانداز سی سال خدمت ما فراهم شده. حس خوبی به من دست داد. نشسته بودم داخل هواپیمای خودمان. مهماندار جوانی، در حد نوهمان، از ما پذیرایی کرد.
فکر کردم اوچقدر از ما حقوق میگیرد؟ چقدر بیشتر از ۱۵ میلیون تومان حقوق بازنشستهای مثل من؟ نمیدانم.
اما چند سال پیش رسانهها نوشتند که اعضای هیأتمدیره یکی از کارخانههای ما، ماهیانه ۲۲۰ میلیون حقوق میگرفتهاند.
نوشته بودند حقوق ۲۲ نفر از اعضای هیأتمدیره شرکت ما در یک سال به اندازه حقوق ۲۰۰۰ نفر بازنشسته بوده است.
با یادآوری این مطالب حالم بد شد. حس خوب مالکیتام از بین رفت. فکر کردم من سهامدار این هواپیما نیستم. من فقط یک مسافرم. مسافری که که برای ۴۵ دقیقه پرواز دو میلیون و پانصد هزار تومان پول داده است. همین قدر هم برای بازگشت از تهران. یعنی سر جمع بابت یک سفر ۹۰ دقیقهای یک سوم حقوقم رفت.
فکر کردم این طوری نمیشود ادامه داد. تصمیم گرفتم وقتی برگشتم، همه سهام خودم را از هواپیمایی آسمان پس بگیرم و جای دیگری سرمایهگذاری کنم.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰