هنر صدای زخم‌های ناگفته است

یکی از شاعران و نویسندگان جزیره کیش، به عنوان عضوی از جامعه هنرمندان، در بیانیه‌ای موضع خود را درمورد حمله اسرائیل و دفاع مشروع ایران اعلام کرد.
به گزارش اخبار جزایر، مریم اکبرپور گفت: هنرمند، وجدان بیدار جامعه است. کار او خلق زیبایی‌است، اما نه زیبایی سطحی؛ بلکه زیبایی در مفهوم حقیقت، صلح، انسانیت و زندگی.
در برابر پدیده تلخی چون جنگ – هر جا و هر زمان – هنرمند نمی‌تواند بی‌تفاوت بماند.
جنگ، نه فقط مرزها را می‌لرزاند، بلکه روح بشر را مجروح می‌کند. و هنر، صدای زخم‌های ناگفته است.
اگر جنگ، مرگ را به تصویر می‌کشد، هنر، زندگی را بازسازی می‌کند
اگر سلاح، زبانِ خشونت است، هنر، زبانِ صلح است.
هنرمند، به‌جای خون، رنگ می‌ریزد؛ به‌جای فریاد، نغمه می‌سازد؛ و به‌جای نفرت، روایت‌های انسانی می‌آفریند.
اما این به‌معنای انفعال نیست.
هنر، مسئول است؛ مسئولِ هشدار، مسئولِ امید، و مسئولِ هم‌دلی.
چه در شعر، چه در سینما، چه در موسیقی، چه در رسانه؛ رسالت ما این است که از مرز درد عبور کنیم و به تصویر حقیقت برسیم.
حقیقتی که اتفاقا، گاه جنگ است، اما هدف، همیشه صلح است.
ما امروز با واقعه‌ای بی‌رحم مواجهیم: تجاوز مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران.
حمله‌ای آشکار، که در آن نه‌تنها نظامیان، بلکه کودکان، امدادگران و غیرنظامیان ِ بی‌دفاع قربانی شدند.
این اتفاق، وجدان هر انسان آزاده‌ای را جریحه‌دار می‌کند.
در برابر چنین فاجعه‌ای، سکوت نه نشانه تعقل، بلکه خیانت به انسانیت است.
در برابر تجاوز، دفاع مشروع است. ایران، قربانی این حمله بوده، و پاسخ آن نه بر پایه تنش‌طلبی، بلکه بر پایه حق قانونی و انسانیِ دفاع از خود است.
ما اهل جنگ نیستیم، اما اگر زخمی شویم، صدایمان را بلند می‌کنیم.
این جنایات آشکار و تجاوزهای مکرر رژیم صهیونیستی، نه یک جنگ معمول، بلکه دقیقا شیوه‌ی غیرانسانی رژیم جعلی‌ است چنانچه در ادامه‌دارترین اشغال‌گری نظام‌مند تاریخ معاصر دارد؛ همراه با کودک‌کشی، تخریب سرزمین، و بی‌حرمتی به کرامت انسان.
در برابر چنین فاجعه‌ای، اگر هنرمند سکوت کند، چه کسی سخن خواهد گفت؟
در برابر این سبعیت، دفاع نه‌تنها حق، بلکه وظیفه است.
ما، مشروع‌ترین جایگاه را در حمایت از مقاومت داریم.
اگر پاسخی داده می‌شود، این پاسخ در چارچوب حق دفاع از خود، از خاک‌مان، دفاع از مظلوم، و دفاع از امنیت منطقه است.
هیچ‌کس از جنگ استقبال نمی‌کند، اما هیچ ملتی هم در برابر ظلم بی‌دفاع نمی‌ماند.
موضع هنرمند، نه تسلیم در برابر نفرت، بلکه ایستادن در کنار انسان است.
در جهانی که صدای سلاح بلند شده، هنرمند کسی‌است که صدای دل را حفظ می‌کند — اما وقتی دل‌ هزاران کودک زخمی‌ست، این صدا دیگر فقط برای آرامش نیست؛ برای افشاگری، برای عدالت، و برای روشنگری است.
ما هنرمندان، در کنار مردممان می‌ایستیم؛ تا بگوییم: جهان فقط از صدای سلاح پر نیست، صدای شعر، صدای تصویر، صدای وجدان، هنوز زنده است.